تاریخچه اوریگامی

اوری به معنی تا و گامی(در اصل کامی) کاغذ است سرچشمه این هنر از سال 105 میلادی و با اختراع کاغذ به گونه ای که ما امروز می شناسیم در چین آغاز شد در ابتدا به دلیل نایاب بودن کاغذ این هنر تنها در جشن های بزرگ امپراطوران استفاده میشده اما با گذشت زمان و تولید انبوه کاغذ این هنر میا ن مردم عادی نیز رواج یافت هر چند با گذشت زمان اوریگامی در ژاپن پیشرفت بیشتری کرد و در واقع ساده تر و مردمی تر شد اما در چین به همان سبک قدیمی ماند و در واقع کسانی که در چین توانایی ساخت اوریگامی های مرسوم در مراسم را داشتند بسیار کم بود و همگی استادانی زبر دست بودند.برخلاف چیزی که امروزه مرسوم است اوریگامی در زمان گذشته تنها از کاغذ های مربع شکل و بدون برش دادن درست نمیشده بلکه گاهی نیز از برش زدن(کیریگامی) و حتی کاغذ هایی با شکل های بیضی دایره و مستطیل استفاده میشده.
اما می توان گفت تا حدود سال 1950 اوریگامی به صورت امروزی و به این گستردگی شناخته نشده بود اوریگامی پیشرفت و معروفیت خود را مدین در واقعه است:
1.ماجرای 1000 پرنده دریایی(KRANE) صلح
2.انتشار کتاب های آکیزا یوشیزاوا استاد اوریگامی ژاپن در سطح بین المللی

1000 پرنده دریایی:
سمبل اوریگامی پرنده دریایی است ، که سمبل بین المللی صلح نیز می باشد.در ژاپن هر بچه ای عاقبت ساختن پرنده دریایی را می آموزد. الینور کوئر (Eleanor Coerr)کسی است که با نوشتن کتاب "ساداکو و هزار پرنده دریایی کاغذی ، به این سمبل عمومیت داد. این کتاب که بصورت گسترده ای منتشر گردید ، داستان دختر جوانی بنام ساداکو را بازگو می کند که در اثر تشعشعات رادیواکتیو بمب باران اتمی ژاپن توسط آمریکا در جنگ جهانی دوم، صدمه دیده بود. در پایان جنگ او در بیمارستانی تحت درمان قرار گرفت.چند سال بعد سرطان خون او عود کرد. دوست او با در دست داشتن یک پرنده دریایی کاغذی به ملاقاتش رفت.او به ساداکو گفت که پرنده دریایی سمبل سلامتی است و اگر او بتواند هزار پرنده دریایی بسازد ، حالش خوب خواهد شد. دوست او ساخت پرنده دریایی را به او آموخت. کار ساده ای نبود ، اما وقتی که ساداکو در ساخت اولین پرنده دریایی مهارت یافت ، شروع کرد به ساختن ۹۹۹ تای دیگر. او دلیرانه مصمم شده بود که آنها را بسازد . ساختن پرنده دریایی چنان فکر او را بخود مشغول می کرد که از بیماریش یادش می رفت.مصمم بودن او و کارش توجه پرسنل بیمارستان و بازدیدکنندگان را به خود جلب نمود و آنها نیز مجلات ، پاکتهای عکسهای رادیوگرافی و دیگر کاغذهایی که بدستشان میرسید را برای او می آوردند تا او بتواند کارش را کامل کند. وقتی دیدکه بیماران دیگر نیز به این کارعلاقه مند شده اند او کارش را متوقف کرد و شروع به آموزش ساختن پرنده دریایی به دیگر بیماران نمود تا آنها هم بتوانند این کار را انجام دهند.جنگ موجب بیماری او شده بود، ساداکو همانطور که پرنده دریایی را می ساخت ، پیام صلحش را به همه جا گسترش میداد. بزودی او صد پرنده دریایی را ساخت. حال او بهتر شده بود و او توانست از بیمارستان مرخص شده و به خانه برگردد. اما ، بیماری او مجدداً عود نمود . توانش به حدی کاهش یافت که متاسفانه دیگر قادر نبود کار ساختن بقیه پرنده های دریایی را تمام کند. با کمتر از ۷۰۰ پرنده دریایی کامل شده ، ساداکو به حالت کما افتاد و سپس مرد. وقتی همکلاسی هایش فهمیدند که او قادر نبوده رویای خودش را کامل کند ،همه تصمیم گرفتند تا درست کردن پرنده دریایی را بیاموزند. بزودی آنها توانستند کار ساختن هزار پرنده دریایی ساداکو را تمام کنند و به رویای او تحقق بخشند. 
بچه ها تصمیم گرفتند به تمام کودکان دیگر ژاپنی نامه نوشته وداستان ساداکو را به آنها گفته و از آنها خواستند با جمع آوری پولهایشان بنای یاد بودی برای ساداکو و گسترش پیام صلح او بسازند. وقتی دولت ژاپن از این طرح مطلع شد تصمیم گرفت یک پارک در هیروشیما را بنام پارک صلح تغییر نام دهد. آنها در این پارک بنای عظیمی ساختند و شبیه پرنده دریایی ساداکو یک پرنده دریایی بزرگ ساخته و روی این بنا قرار دادند. همکلاسیهای او تصمیم گرفتند بخاطر احترام گذاشتن به ساداکو نوشته ای بر روی پایه این بنای یاد بود، نصب نمایند.این متنی است که آنها انتخاب کردند: 
این فریاد ماست.این خاسته ی ماست.صلح در دنیا. 
بنابراین شما می بینید ،عملکرد یک نوجوان ، تمام مردم دنیا را آگاه می سازد که آنها به صلح نیاز دارند.وقتی شما اولین قدمها را در اوریگامی برداشتید،دستهای شما خواهد توانست پرنده دریایی را بسازد.دستور ساخت آنرا خوهید دید .