خوب بنگریم
خردمندی نزدیک راه خروجی روستای خود نشسته بود که مسافری به سویش آمد و پرسید: «من از روستای قبلی ام نقل مکان کرده ام و اکنون به اینجا رسیده ام. اهالی اینجا چگونه مردمی هستند؟» خردمند از او پرسید: «مردم روستای تو چگونه بودند؟» مسافر گفت: «آنان تنگ نظر، گستاخ و بی رحم بودند». خردمند گفت: «مردم این روستا هم از همان قماش هستند.»
پس از مدتی مسافر دیگری آمد و همان سوال را مطرح کرد و خردمند نیز از او پرسید: «اهالی روستای تو چگونه مردمی بودند؟» مسافر در پاسخ گفت: «بسیار مهربان، مودب و خوب بودند.» و خردمند به وی گفت: «مردم این روستا هم همان گونه هستند.»
ما به جهان، آن گونه که دوست داریم می نگریم، نه آن گونه که به راستی هست. اغلب رفتار دیگران نسبت به ما، انعکاس رفتار خودمان با آنان است. اگر انگیزه هایمان در رفتار با آنان مثبت و خوب باشد، می توانیم فرض کنیم که انگیزه های آنان نیز نسبت به ما خوب و مثبت است و اگر قصد و نیت ما نسبت به آنان بد باشد، همواره فکر می کنیم که قصد و نیت آنان نیز نسبت به ما بد است.
