معنی شعر ستایش
ای همه هستی ز تو پیدا شده
ای کسی که پدید آورنده‌ی تمام جهان هستی و دنیا را آفریدی
خاکِ ضعیف از تو توانا شده
با قدرت تو هر چیز ضعیفی می تواند قدرتمند شود. یعنی انسان که از خاک به وجود آمده است به اراده و خواست تو قدرت پیدا کرده است.
از پیِ توست این همه امّید و بیم
تمامی امید ها و ترس ها از جانب تو می باشد. یعنی از عقوبتت می‌ترسیم و به لطفت امیدواریم.
هم تو ببخشای و ببخش، ای کریم
ای بخشنده، هم نعمت هایت را به ما ببخش و به ما روزی بده و هم از گناهان ما درگذر و ما را به خاطر گناهنمان ببخش.
چاره‌ی ما ساز که بی یاوریم
برای ما انسان ها که تنها و بی یار و یاور هستیم راه نجاتی قرار بده و تو خود یار و مونس ما باش.
گر تو برانی، به که روی آوریم؟
اگر تو از ما روی برگردانی و ما را از درگاهت دور کنی، ما به چه کسی جز تو پناه ببریم؟
جز درِ تو، قبله نخواهیم ساخت
ما جز به سمت در خانه ی تو به قبله ی دیگری سجده نخواهیم کرد. یعنی جز تو کَس دیگری را پرستش و عبادت نخواهیم کرد.
گر ننوازی تو، که خواهد نواخت؟
اگر تو بنده نوازی نکنی و با ما مهربان نباشی، چه کسی به ما لطف و محبت کند؟
یار شو، ای مونسِ غمخوارگان
ای مونس و همدمِ انسان های رنج کشیده و غمدیده، همدم و دوست ما هم باش.
چاره کن ای چاره‌ی بیچارگان
ای پناه بی پناهان و کسی که مشکلات انسان های به بن‌بست رسیده را حل می‌کنی، برای ما نیز راه حلی بیندیش و مشکلاتمان را حل کن.
